Boom na prywatne ubezpieczenia zdrowotne: czy warto mieć drugą polisę?

Coraz więcej Polaków kupuje prywatne polisy zdrowotne – na koniec 2024 roku już ok. 5,4 miliona osób miało dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne (wzrost o ponad 12% r/r; PIU). W 2023 r. wydaliśmy na takie polisy ok. 2,3 mld zł, czyli o 35% więcej niż rok wcześniej (PIU).

Skąd ten boom na prywatne ubezpieczenia zdrowotne? Czy dodatkowa polisa obok NFZ ma sens? W poniższym artykule wyjaśniamy przyczyny rosnącej popularności “drugiej polisy” i podpowiadamy, na co zwrócić uwagę przy wyborze prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Publiczna służba zdrowia vs. prywatna polisa – skąd ta popularność?

Długi czas oczekiwania i utrudniony dostęp do lekarzy w NFZ to główne powody, dla których Polacy zwracają się ku prywatnym polisom. Jak wynika z danych NFZ i ekspertów, w ostatnich latach czas oczekiwania na wizyty u specjalistów znacząco się wydłużył. Według raportu NFZ za 2023 r. średni czas oczekiwania na pilną wizytę u endokrynologa wynosił aż 190 dni (PIU).

Fundacja Watch Health Care podaje, że średnio pacjenci czekają już 4,2 miesiąca na świadczenia, podczas gdy rok wcześniej było to 3,5 miesiąca. Do najdłuższych kolejek należą m.in. poradnie endokrynologiczne, kardiologiczne czy gastroenterologiczne. Najdłużej w kolejce czekają pacjenci do poradni endokrynologicznych – średnio 7,6 miesiąca – oraz gastroenterologicznych (WHC). Dane Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdzają, że w publicznym systemie zdrowia również poradnie kardiologiczne znajdują się wśród specjalizacji z długim czasem oczekiwania (ok. 110 dni dla pacjentów stabilnych; TVN24).

Niewydolność systemu publicznego – chroniczne niedofinansowanie, braki kadrowe, rosnące koszty – powoduje, że liczba dostępnych świadczeń nie nadąża za potrzebami pacjentów. W efekcie pacjenci mierzą się z brakiem wolnych terminów, deficytem specjalistów i często niską jakością obsługi w publicznych placówkach. Nic dziwnego, że rosną szeregi osób szukających alternatywy w sektorze prywatnym.

Prywatne ubezpieczenie zdrowotne jawi się jako remedium na te bolączki publicznego systemu. Umożliwia dostęp do lekarzy bez wielomiesięcznej kolejki, często w komfortowych warunkach i z bardziej “ludzkim” podejściem. Polisa nie zastępuje wprawdzie NFZ (dalej płacimy składki zdrowotne), ale uzupełnia publiczne ubezpieczenie o dodatkową, prywatną opiekę – stąd potocznie mówi się o “drugiej polisie” zdrowotnej.

Czym jest prywatne ubezpieczenie zdrowotne (polisa), a nie abonament?

Wiele osób myli prywatne polisy z abonamentami medycznymi, więc warto wyjaśnić różnicę. Prywatne ubezpieczenie zdrowotne to polisa oferowana przez towarzystwo ubezpieczeniowe, np. PZU, Allianz, Generali. Jego celem jest finansowe zabezpieczenie na wypadek problemów ze zdrowiem – ubezpieczyciel pokrywa koszty leczenia określonych zdarzeń lub organizuje i opłaca świadczenia medyczne w ramach umowy. Polisa działa podobnie jak OC/AC w motoryzacji, tylko że zamiast naprawy auta, zapewnia nam opiekę medyczną.

Abonament medyczny natomiast to umowa z konkretną siecią prywatnych klinik (np. Lux Med, Medicover). Działa jak karnet do danej placówki – płacimy stałą miesięczną opłatę za możliwość korzystania z usług tej sieci. Kluczowe różnice: abonament ogranicza się do własnych placówek danej firmy, podczas gdy polisa ubezpieczeniowa daje dostęp do wielu placówek w całym kraju (ubezpieczyciel ma sieć partnerów). Polisa często obejmuje także szerszy zakres ochrony – np. może pokrywać koszty hospitalizacji, zabiegów chirurgicznych, rehabilitacji, transportu medycznego – czego typowy abonament nie zapewnia.

W praktyce abonament = prywatna przychodnia na określonych warunkach, a polisa = ubezpieczenie zdrowotne refundujące lub organizujące usługi w wielu miejscach.

Co ważne, w ramach polis prywatnych często można też uzyskać zwrot kosztów leczenia poza siecią – np. jeśli ubezpieczony zapłaci za wizytę u dowolnego lekarza, ubezpieczyciel może zwrócić znaczną część wydatku (według limitów w umowie; Allianz).

Polisa zdrowotna a NFZ

Prywatne ubezpieczenie nie zwalnia nas z opłacania składek NFZ ani nie omija publicznego systemu – działa równolegle obok NFZ, zapewniając prywatną ścieżkę dostępu do lekarzy. W razie poważnej operacji czy leczenia onkologicznego nadal możemy korzystać z NFZ, ale polisa prywatna może np. sfinansować dodatkowe konsultacje, lepsze procedury lub leczenie za granicą, na które NFZ by nas nie skierował.

Dla kogo polisa, a dla kogo abonament?

Abonament bywa korzystny dla osób w dużych miastach, które chcą stałej opieki w jednej, sprawdzonej sieci klinik – to wygodna opcja np. dla firm zapewniających benefity pracownikom. Polisa ubezpieczeniowa jest zaś bardziej elastyczna terytorialnie (przydaje się, jeśli mieszkamy poza metropolią lub często podróżujemy) i szersza zakresowo (może obejmować też poważne zachorowania, operacje, drugą opinię medyczną, assistance itp.). Wiele osób łączy obie formy – np. korzysta z abonamentu na co dzień, a dodatkową polisę ma na wypadek poważnych chorób lub jako uzupełnienie kosztów leczenia.

Dlaczego tak chętnie kupujemy coraz szersze polisy zdrowotne?

Popularność prywatnych polis zdrowotnych rośnie lawinowo, ale wzrasta też wartość składek: Polacy wydają na prywatne ubezpieczenia zdrowotne coraz więcej. W 2020 r. było to ok. 0,9 mld zł, a w pierwszej połowie 2024 – prawie 1 mld zł (PIU). Oznacza to, że kupujemy nie tylko więcej polis, ale często wybieramy też droższe, szersze pakiety ochrony (szersze pakiety = wyższa składka). PIU potwierdza, że większość klientów decyduje się na polisy o szerokim zakresie ambulatoryjnym (wizyty specjalistów, diagnostyka, profilaktyka), czasem rozszerzone o leczenie szpitalne.

Poza problemami NFZ, duże znaczenie mają oczekiwania społeczne – chcemy szybszej i lepszej opieki medycznej i jesteśmy gotowi za to zapłacić. Swoje dokładają też pracodawcy: prywatna opieka medyczna stała się popularnym benefitem w firmach. Wiele osób po raz pierwszy korzysta z prywatnego ubezpieczenia dzięki pakietom od pracodawcy, a potem nie wyobraża sobie powrotu do wyłącznego polegania na NFZ. PIU wskazuje, że pracodawcy często finansują polisy grupowe dla pracowników jako bonus. Polisa pomaga też firmom – szybki dostęp pracownika do lekarza oznacza mniej absencji chorobowych i wyższą produktywność.

Ciekawostką są dane, kto najczęściej korzysta z prywatnej opieki zdrowotnej (GazetaUbezpieczeniowa). Statystycznie częściej ubezpieczają się kobiety (korzystają ze świadczeń prawie dwa razy częściej niż mężczyźni) oraz osoby w wieku 30–50 lat – ta grupa generuje największy odsetek wizyt prywatnych. Seniorzy 60+ i dzieci stanowią niewielki procent prywatnych pacjentów (po ok. 5%).

Może to wynikać z kosztów oraz faktu, że osoby starsze często mają już choroby przewlekłe, co utrudnia zakup pełnej polisy (ubezpieczyciele mogą wymagać ankiety zdrowia lub wprowadzać wyłączenia). Niemniej jednak, ubezpieczyciele zaczynają oferować specjalne pakiety dla seniorów czy produkty skupione na poważnych zachorowaniach, by odpowiedzieć na potrzeby starszych klientów.

Porównanie ofert prywatnych polis zdrowotnych (PZU, Allianz, LINK4, Generali, UNIQA)

Na rynku działa kilkunastu ubezpieczycieli oferujących polisy zdrowotne. Każdy z nich ma nieco inną ofertę. Poniżej porównujemy 5 wybranych ofert wiodących towarzystw: PZU, Allianz, LINK4, Generali i UNIQA – pod kątem zakresu, przykładowych cen oraz zalet i ograniczeń:

Legenda: Powyższe ceny są orientacyjne (miesięczne składki) dla klientów indywidualnych. Rzeczywista składka zależy od wielu czynników: wieku ubezpieczonego, zakresu polisy, liczby osób (pakiety rodzinne) oraz aktualnych taryf ubezpieczyciela. Zakresy świadczeń skrótowe – szczegółową listę znajdziesz w OWU każdej polisy.

Jak widać, każda oferta ma swoją specyfikę. Np. PZU chwali się największą siecią placówek i szybkim dostępem, Allianz kusi współpracą z Lux Med i refundacją kosztów poza siecią, LINK4 oferuje w zasadzie tylko wąską ochronę powypadkową, Generali wplata opiekę medyczną w szerszy produkt życiowy, a UNIQA stawia na ekspresowe terminy wizyt w zamian za współpłatność. Przy wyborze warto więc zastanowić się, na czym najbardziej nam zależy – czy na jak najniższej cenie, czy na pełnym komforcie i szerokim zakresie, czy może na konkretnych elementach (np. rehabilitacja, opieka psychologiczna, leczenie za granicą itp.).

Na co zwrócić uwagę przy zakupie prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego?

Wybór polisy zdrowotnej może wydawać się trudny, bo oferty są złożone. Oto lista kluczowych kwestii, które warto sprawdzić przed podpisaniem umowy:

Zakres ochrony

Dokładnie przeanalizuj, co obejmuje polisa. Czy są to tylko konsultacje u lekarzy i badania ambulatoryjne, czy także zabiegi, operacje, pobyt w szpitalu? Ile jest dostępnych specjalizacji lekarskich (np. czy w podstawowym pakiecie jest np. okulista, ortopeda, kardiolog – to ważne, jeśli masz konkretne potrzeby)? Czy polisa zawiera stomatologię, rehabilitację, opiekę okołoporodową? Dopasuj zakres do swoich potrzeb – nie ma sensu przepłacać za szeroki pakiet, jeśli np. potrzebujesz tylko podstawowych wizyt i badań, ale też nie warto brać zbyt okrojonego, jeśli spodziewasz się szerszych potrzeb.

Sieć placówek i lekarzy

Upewnij się, gdzie będziesz mógł skorzystać z usług. Czy ubezpieczyciel współpracuje z placówkami w Twojej okolicy (np. czy w Twoim mieście są partnerzy sieci – jeśli nie, to czy polisa oferuje refundację wizyt prywatnych na własną rękę)? Sprawdź listę przychodni i szpitali – im więcej placówek i im bliżej Ciebie, tym lepiej. Zwróć uwagę, czy ubezpieczyciel ma własne centra medyczne, czy korzysta z sieci partnerów (np. PZU ma PZU Zdrowie, Allianz korzysta z Lux Med, Uniqa z TeleMedico itd.). Własna sieć może oznaczać lepszą kontrolę nad jakością usług, ale partnerzy dają często szerszy zasięg terytorialny.

Czas oczekiwania i organizacja wizyt

Jednym z powodów wykupienia polisy jest skrócenie czasu oczekiwania, dlatego dowiedz się, jakie czasy realizacji świadczeń gwarantuje ubezpieczyciel. W wielu polisach standardem jest np. wizyta u internisty w 2–3 dni, u specjalisty w 5–7 dni. Jeśli gdzieś terminy są “na już”, to duża zaleta. Sprawdź też, jak umawia się wizyty – czy jest infolinia 24/7, czy aplikacja/portal pacjenta, czy trzeba samemu dzwonić do placówek z listy. Dobre ubezpieczenie powinno zapewniać sprawną organizację wizyt przez ubezpieczyciela, tak byś nie musiał sam wszystkiego załatwiać.

Wysokość składki i opcje płatności

Oczywiście istotna jest cena – porównaj składki w przeliczeniu na miesiąc przy podobnym zakresie. Upewnij się, czy podana cena dotyczy jednej osoby, partnera czy rodziny. Zapytaj, czy płacąc z góry za rok dostaniesz zniżkę (często tak bywa). Pamiętaj, że najtańsze nie znaczy najlepsze – czasem warto dopłacić kilkanaście złotych miesięcznie za dużo szerszy zakres. Zwróć uwagę, czy składka jest stała w całym okresie umowy, czy ubezpieczyciel zastrzega możliwość zmiany (np. w polisach grupowych czasem składki rosną co roku wraz z wiekiem).

Karencje (okresy oczekiwania)

Sprawdź, czy polisa ma karencje – czyli okres po zakupie, w którym niektóre świadczenia nie przysługują. Np. częste są karencje na poród (np. 10-12 miesięcy), na rehabilitację, na planowane operacje lub poważne zachorowania (np. 3 miesiące od zakupu). Jeśli potrzebujesz szybko skorzystać z opieki, poszukaj polisy bez karencji albo takiej, gdzie karencje Ci nie przeszkodzą.

Limity i wyłączenia

Koniecznie dowiedz się o limity – ile wizyt u specjalisty na rok obejmuje polisa? Ile badań diagnostycznych? Czy są nielimitowane konsultacje online? Czasem polisa może np. limitować MRI do 1-2 razy w roku, wizyty domowe do określonej liczby, rehabilitację do X zabiegów. Upewnij się, że te limity Ci odpowiadają. Sprawdź też wyłączenia odpowiedzialności – typowe wyłączenia to leczenie chorób istniejących przed zawarciem umowy, operacje plastyczne, eksperymentalne terapie, często też leczenie stomatologiczne (chyba że wykupisz dodatkowo). Im mniej wyłączeń i im wyższe limity – tym lepiej dla Ciebie jako pacjenta.

Współpłacenie i refundacja

Zobacz, czy polisa działa w pełni bezgotówkowo (Ty nic nie płacisz, ubezpieczyciel rozlicza się z placówką), czy może wymaga dopłat (np. wspomniana polisa UNIQA każe dopłacić 40 zł do każdej wizyty). Inne ubezpieczenia mogą mieć udział własny pacjenta np. 20%. Jeszcze inne są bezgotówkowe w sieci, ale jeśli pójdziesz poza sieć, to refundują np. 80% kosztów do pewnego limitu. Ważne, byś rozumiał, jak przebiega ewentualna refundacja – czy trzeba złożyć wniosek, jakie dokumenty, ile się czeka na zwrot. Dla wielu osób wygodniejsze jest po prostu korzystanie z placówek wskazanych przez ubezpieczyciela, gdzie nic nie płacisz na miejscu – warto to potwierdzić.

Możliwość objęcia rodziny

Jeśli chcesz ubezpieczyć partnera i dzieci, sprawdź oferty pakietów rodzinnych. Zwykle są one korzystniejsze cenowo niż kupowanie osobnych polis. Np. Allianz i UNIQA mają stałą cenę niezależnie od liczby dzieci. Upewnij się do jakiego wieku dziecko może być w polisie (często do 18 lub 25 lat jeśli się uczy). Czasem polisy grupowe pozwalają też dopisać rodziców seniorów – to może być opcja dla Twoich bliskich.

Dodatkowe usługi i assistance

Warto przejrzeć, co ekstra oferuje ubezpieczyciel. Czy jest całodobowa infolinia medyczna (gdzie można skonsultować nagłe objawy telefonicznie)? Czy oferują drugą opinię medyczną (konsultacja diagnozy z ekspertem, często zagranicznym)? Czy polisa zawiera assistance – np. transport do szpitala, opiekę domową po hospitalizacji, pomoc psychologiczną, dostarczenie leków, opiekę nad zwierzętami na czas Twojego pobytu w szpitalu itp. Takie dodatki potrafią bardzo podnieść realną wartość ubezpieczenia w trudnych sytuacjach życiowych.

Ogólne Warunki Ubezpieczenia (OWU)

Na koniec – przeczytaj OWU zanim kupisz. To tam są wszystkie definicje, wyłączenia, limity, karencje. Brzmi to jak truizm, ale wiele osób pomija ten krok, a potem jest rozczarowanych, że np. “polisa nie pokryła kosztu operacji, bo była w wyłączeniach”. Jeśli czegoś w OWU nie rozumiesz – dopytaj agenta lub konsultanta ubezpieczyciela. Masz prawo wiedzieć, za co płacisz.

Najczęstsze pułapki w polisach zdrowotnych

Mimo wielu zalet, prywatne polisy zdrowotne mogą kryć haczyki. Oto najczęstsze pułapki, na które skarżą się klienci – warto je znać, żeby świadomie wybrać i potem nie być zaskoczonym:

Okres karencji

Jak wspomniano wyżej, karencje to czasowe wyłączenia świadczeń na początku umowy. Bywa, że ktoś kupi polisę i chce od razu iść na planowaną operację albo kompleksowe badania, a tu okazuje się, że jest np. 3-miesięczna karencja na te usługi. Niestety – tak działa wiele polis (chroni to ubezpieczyciela przed nadużyciami, gdy ktoś kupuje polisę po tym, jak dowie się o chorobie). Rozwiązanie: jeśli potrzebujesz natychmiastowej ochrony, szukaj ofert bez karencji lub negocjuj zniesienie karencji (czasem możliwe przy kontynuacji innej polisy).

Limity świadczeń

Polisa prywatna nie oznacza nielimitowanego leczenia wszystkiego bez końca. Każda ma jakieś ograniczenia – liczby wizyt, sumy ubezpieczenia na zabiegi, limit kosztów refundacji itd. Np. może być tak, że owszem, masz dostęp do fizjoterapii, ale max 10 zabiegów rocznie; albo zrobisz tylko jedną tomografię w roku w ramach polisy. Warto znać te limity, by potem nie zdziwić się, że “więcej nie przysługuje”. Niektóre tańsze polisy mają dość niskie limity, dlatego są tańsze.

Wyłączenia odpowiedzialności

To lista sytuacji, kiedy ubezpieczyciel nie pokryje kosztów. Standardowo wyłączone są choroby istniejące przed zawarciem umowy (tzw. pre-existing conditions) – czyli jeśli od lat leczysz np. tarczycę i pójdziesz z tym na wizytę prywatną, ubezpieczyciel może odmówić zapłaty, bo to schorzenie sprzed polisy. Bywają też wyłączenia np. na urazy sportowe (przy uprawianiu sportów wysokiego ryzyka), na leczenie niekonwencjonalne, operacje poza siecią bez zgody, etc. Trzeba mieć świadomość tych wyłączeń, żeby potem skutecznie korzystać z ubezpieczenia (np. zgłaszać się najpierw do NFZ w sprawach, których polisa nie obejmuje, jak ciąża w okresie karencji).

Sieć placówek a rzeczywistość

Ubezpieczyciele chwalą się setkami placówek, ale warto sprawdzić opinie, jak to działa realnie. Zdarza się, że w mniejszych miastach formalnie jest partner, ale dostępnych specjalistów mało. Albo że w dużym mieście co prawda jest kilkadziesiąt przychodni, ale i tak do dobrego specjalisty kolejka parę dni (w prywatnej polisie to i tak krótko względem NFZ, ale często oczekujemy, że “następnego dnia mnie przyjmą”). Dobrze jest zapytać znajomych lub poszukać w internecie opinii: czy ktoś korzystał z polisy X w mieście Y i czy łatwo dostać termin. Ogólnie renomowani ubezpieczyciele dbają, by czasy były krótkie, ale bywa różnie.

Procedury autoryzacji i formalności

Niektóre polisy wymagają przed każdą droższą procedurą (np. tomograf, operacja) zgody ubezpieczyciela. Trzeba wtedy np. zadzwonić na infolinię, zgłosić, poczekać na akceptację. To dodatkowy krok, który bywa uciążliwy. Warto wiedzieć, czy i jakie procedury wymagają autoryzacji. Ponadto, jeżeli polisa działa refundacyjnie (płacisz sam i ubiegasz się o zwrot), pamiętaj o zbieraniu faktur, skierowań, wypisów – bez tego nie dostaniesz zwrotu. Brak świadomości takich formalności to częsta pułapka – ludzie myślą, że wystarczy sam paragon albo że lekarz prywatny “się domyśli”, a potem okazuje się, że dokumentacja jest niepełna do refundacji.

Automatyczne odnowienia i zmiany warunków

Upewnij się, na jak długo zawierasz umowę i co dzieje się potem. Polisy indywidualne najczęściej są roczne z opcją przedłużenia – sprawdź, czy odnowienie jest automatyczne i na jakich warunkach (czy składka może wzrosnąć). Przy polisach grupowych (np. z pracy) bywa, że co rok warunki się zmieniają, czasem na mniej korzystne lub z wyższą ceną – nie zawsze pracownik jest tego świadomy. Warto co jakiś czas porównać ofertę i renegocjować warunki, by uniknąć sytuacji, że płacimy więcej za mniej.

Podsumowując: czytajmy OWU i pytajmy o szczegóły. Dobra polisa nie powinna mieć “ukrytych” pułapek – wszystko jest napisane w warunkach, tylko trzeba do nich zajrzeć.

Dla kogo jest prywatna polisa zdrowotna? Przykładowe scenariusze

Czy każdy potrzebuje prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego? Niekoniecznie. Wiele zależy od naszej sytuacji życiowej, stanu zdrowia i oczekiwań. Oto kilka przykładów, kiedy posiadanie drugiej polisy może być szczególnie warte rozważenia:

Rodzina z dziećmi

Dla rodziców małych dzieci prywatna polisa to często ratunek w nagłych sytuacjach. Dzieci chorują niespodziewanie – zamiast czekać tydzień na pediatrę na NFZ lub siedzieć godzinami na SOR-ze, można w ramach polisy umówić dziecko do pediatry nawet tego samego dnia. Wiele polis oferuje też wizyty domowe (często bez limitu lub za niewielką dopłatą), co bywa zbawienne, gdy maluch ma wysoką gorączkę w nocy.

Dodatkowo pakiety rodzinne zwykle wychodzą korzystniej finansowo. Przykładowo, polisą PZU czy Allianz można objąć całą rodzinę w ramach jednej składki, co uśrednia koszty. Rodzice docenią też szybki dostęp do specjalistów dziecięcych (laryngolog, alergolog dziecięcy itp.), bo w NFZ do tych fachowców kolejki bywają ekstremalnie długie.

Młody, zapracowany singiel

Osoby młode, aktywne zawodowo często są w dobrej formie, ale cenią wygodę i oszczędność czasu. Dla nich prywatna polisa to kwestia komfortu – zamiast brać pół dnia wolnego i stać w kolejce do lekarza państwowego, mogą podjechać po pracy na umówioną godzinę do prywatnej placówki i załatwić sprawę szybko. Time is money – koszt polisy może się zwrócić w postaci zaoszczędzonego czasu i stresu.

Poza tym młodzi ludzie często nie mają jeszcze rozbudowanej historii chorób, więc łatwo dostaną polisę bez zwyżek czy wyłączeń. Wielu młodych korzysta z ubezpieczeń grupowych (firma funduje albo współfinansuje pakiet) – warto wtedy rozważyć, czy dokupić za parę złotych rozszerzenie na dodatkowe usługi, albo objąć ochroną również partnera. Polisa przydaje się też freelancerom i prowadzącym działalność – Ci nie mają “zakładowego” abonamentu, a każda choroba to dla nich utrata dochodu. Szybkie leczenie jest więc na wagę złota.

Senior (60+)

Emeryci mają co prawda darmową opiekę w NFZ, ale niestety kolejki dla nich są równie dokuczliwe, a potrzeby zdrowotne rosną. Polisa dla seniora może zapewnić np. regularne badania kontrolne krwi co roku (bez proszenia lekarza o skierowanie), szybki dostęp do kardiologa, okulisty czy ortopedy – specjalistów najczęściej potrzebnych w starszym wieku. Są też ubezpieczenia oferujące drugi opinię medyczną lub organizację leczenia za granicą w razie poważnej choroby (co bywa ratunkiem przy skomplikowanych przypadkach onkologicznych – np. polisa Medycyna bez Granic w UNIQA finansuje leczenie raka za granicą do 2 mln euro).

Wadą jest cena – polisy dla seniorów są droższe, a poważne choroby mogą być wyłączone lub objęte ograniczeniami. Warto szukać ofert dedykowanych seniorom (np. Generali ma pakiet senior z naciskiem na assistance domowy). Alternatywnie, seniorzy często korzystają z abonamentów prywatnych w sieciach typu LuxMed/Enel-Med – w wieku 65+ może to być łatwiejsze do uzyskania niż pełna polisa ubezpieczeniowa, bo abonament nie wymaga oceny ryzyka ubezpieczeniowego. Niemniej, jeśli seniora stać i jest w miarę zdrowy, prywatna polisa da mu komfort szybkiej opieki i odciąży publiczną służbę zdrowia.

Osoby przewlekle chore lub wymagające stałej opieki

Paradoksalnie, ubezpieczyciele niechętnie obejmują ochroną istniejące choroby, ale są wyspecjalizowane polisy, które mogą być wsparciem. Np. dla diabetyków są programy opieki w ramach polis (szerszy dostęp do diabetologów, edukacji zdrowotnej), dla pacjentów onkologicznych – polisy typu Cancer Care (organizacja szybkiej diagnostyki i leczenia raka).

Jeśli zmagasz się z konkretnym schorzeniem, warto sprawdzić, czy są polisy profilowane pod ten problem. Często zamiast klasycznej polisy ambulatoryjnej lepsze będzie ubezpieczenie od poważnego zachorowania (wypłacające świadczenie pieniężne na leczenie) albo hybrydowe rozwiązania (np. Saltus Kuracja – łączy nielimitowany dostęp do specjalistów określonej dziedziny z usługami pomocowymi).

Dla osób z historią chorób zawsze ważna jest brak ankiety medycznej – np. UNIQA Plan Medyczny nie pyta o stan zdrowia i przyjmuje wszystkich, co może być jedną z niewielu opcji dla ludzi, których inne firmy by odrzuciły.

Oczywiście to tylko przykłady. Prywatna polisa zdrowotna jest dla Ciebie, jeśli czujesz, że publiczna opieka nie spełnia Twoich potrzeb – czy to z powodu kolejek, czy zakresu usług. Dla jednych będzie to luksus i wygoda, dla innych wręcz konieczność (bo np. stan zdrowia wymaga stałego monitoringu). Ważne, by ocenić własną sytuację: ile wydajesz rocznie na prywatne wizyty i badania? Czy brak szybkiego dostępu do lekarza był dotąd problemem? Czy masz kogoś, kto zapewni Ci opiekę w chorobie (jeśli nie – polisa z assistance może być zbawienna)? Taka analiza pomoże zdecydować, czy dodatkowe ubezpieczenie jest warte swojej ceny.

Podsumowanie: czy warto mieć drugą polisę zdrowotną?

Prywatne ubezpieczenie zdrowotne to wartościowe uzupełnienie NFZ, ale nie jest rozwiązaniem dla każdego w każdej sytuacji. Zdecydowanie warto je rozważyć, jeśli:

• Często korzystasz z lekarzy specjalistów i badań – wtedy polisa oszczędzi Ci czasu i nerwów, a często i pieniędzy (zamiast płacić każdorazowo prywatnie, pokrywasz składkę i korzystasz wiele razy).
• Masz małe dzieci lub planujesz powiększenie rodziny – szybka opieka pediatryczna, dostęp do ginekologa bez skierowań i kolejek, komfortowe warunki porodu (w rozszerzonych polisach) mogą być nieocenione.
• Cenisz wygodę i poczucie bezpieczeństwa – polisa daje Ci pewność, że w razie choroby nie zostaniesz sam. Masz gdzie zadzwonić, umówią Cię do lekarza, zorganizują leczenie. To redukuje stres związany z chorowaniem.
• Jesteś osobą aktywną zawodowo (lub pracodawcą) – szybkie leczenie przekłada się na szybszy powrót do pełnej sprawności i pracy. Dla firm to korzyść w postaci mniejszej absencji pracowników.
• Masz ograniczony dostęp do specjalistów w swojej okolicy – poprzez polisę możesz korzystać z wizyt w prywatnych placówkach dalej od domu lub uzyskać refundację dojazdu do specjalisty, co NFZ-owi jest obojętne.

Z kolei możesz nie potrzebować prywatnej polisy, jeśli rzadko chorujesz, masz łatwy dostęp do świadczeń (np. pracujesz w służbie zdrowia lub masz już abonament) i nie przeszkadzają Ci okazjonalne wydatki z własnej kieszeni na prywatne wizyty. Dla młodej, zdrowej osoby czasem lepszym “ubezpieczeniem” może być po prostu odłożenie sobie funduszu na ewentualne leczenie. Warto też pamiętać, że polisa zdrowotna to nie magiczny przywilej VIP – nie ominie nas w pełni system opieki zdrowotnej. W bardzo poważnych przypadkach i tak trafimy do publicznego szpitala, a prywatna polisa może co najwyżej pomóc zorganizować to szybciej lub zapewnić dodatkowe konsultacje.

Czy warto mieć drugą polisę? Dla wielu – tak, zdecydowanie warto. Zdrowie jest bezcenne, a posiadanie prywatnej polisy to jak posiadanie poduszki bezpieczeństwa – lepiej ją mieć i spać spokojniej, nawet jeśli oby nigdy nie miała być w pełni wykorzystana.